Er was eens..   

..Een vogel, met veren zó prachtig dat bijna niemand haar met het blote oog kon aanschouwen. Haar veren waren lang en vol, en door de verschillende tinten roze ieder fascinerend op zich. Ze had prachtige, grote ogen en eindeloos lange benen, een beetje dun vond ze zelf, dat wel. Hoewel er meer van haar prachtige roze soort bestonden was zij de enige die een sterke band voelde met het mensenras. Keer op keer werd zij een beetje verliefd als ze zo’n menspersoon zag, zó fascinerend en kunstig gemaakt. Maar de vogel had één probleem, want al snel begreep ze dat ze voor het mensenras onzichtbaar was. Met dit gegeven ging de vogel, met veren zó prachtig dat bijna niemand haar met het blote oog kon aanschouwen, op zoek naar een oplossing. Want als ze haar niet konden zien, wat gingen er dan nog meer voor prachtige dingen aan die menspersonen voorbij?

Na uren, dagen, zelfs maanden knutselen, uitproberen, proeven, testen, foutjes maken, advies in winnen, hulp zoeken, vallen, springen, opstaan en weer door gaan was het haar dan toch gelukt. Het resultaat was een lens die het voor het mensenras mogelijk maakte om alle prachtige dingen waar te kunnen nemen, oh het was werkelijk magisch. Omdat de vogel, met veren zó prachtig dat bijna niemand haar met het blote oog kon aanschouwen, tevens een goede beheerster van de Griekse taal was, noemde ze haar lens de caleidoscoop:

καλός (kalos) “mooi”
είδος (eidos), “vorm, gestalte”
σκοπέω (skopeο) “kijken”.

Maar toch was de vogel, met veren zó prachtig dat bijna niemand haar met het blote oog kon aanschouwen, nog steeds niet helemaal tevreden. Sterker nog, ze voelde zich een beetje eenzaam en verdrietig tussen al haar prachtige caleidoscopen en andere uitvindingen. Niemand kwam immers toch ooit bij haar op bezoek. En dus zat er maar één ding op: op zoek naar een manier om haar nieuwe uitvinding met het mensenras te delen. Aangezien het mensenras nu eenmaal graag hun spulletjes op zoiets als ‘het internet’ bestelden, besloot ze een klein ‘internet-winkeltje’ te openen. En omdat de vogel, met veren zó prachtig dat bijna niemand haar met het blote oog kon aanschouwen, sindsdien met veel liefde en euforie al haar bestellingen rustig inpakt, zul je haar helaas niet zo snel in het wild tegen komen. Mocht je nou toch een keer je caleidoscoop-bril op hebben, geniet dan vooral van al het moois om je heen, en wie weet loop je haar toch nog een keer tegen het lijfje, met veren lang en vol.